Erbo-di-niero(-óudouranto)
Pulicaria odora
Asteraceae Compositae
Nom en français : Pulicaire commune
.
Descripcioun :Aquesto erbo-di-niero èi coumuno dins li relarg safrous de Prouvènço séusouso. Se recounèis à si fueio basalo pelouso, reticulado e pulèu grando (10 à 15 cm de long) en raport à-n-aquéli de la cambo. Li flour coumpausado fan mai de 15 mm de diamètre.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço traditiounalo pèr aquesto planto. Lis estùdi d'aro monstron d'ùni prouprieta anti-bateriano e contro li champignoun.
Port : Erbo
Taio : 20 à 60 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Pulicaria
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Inuleae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >6
Ø (o loungour) enflourejado : 1,5 à 3 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Si
Autour basso e auto : 0 à 1200 m
Aparado : Noun
Mai à jun
Liò : Terraire safrous
- Suviero
- Éusiero
- Espinau
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Eurimediterrano
Ref. sc. : Pulicaria odora (L.) Rchb., 1831
Couloumbino(-di-fueio-de-galantino)
Thalictrum aquilegiifolium
Ranunculaceae
Noms en français : Pigamon à feuilles d'ancolie, Colombine panachée.
Descripcioun :Aquesto couloumbino es uno grando planto que trachis en mountagno dins li prado à rousèu e proche d'aigo. Fai de gràndis enflourejado blanco de la coulour dis estamino, e coume tóuti li couloumbino sènso petalo. Li fuioun soun peréu grand, dous cop mai long que larg.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Grando erbo
Taio : 30 à 120 cm
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Thalictrum
Famiho : Ranunculaceae
Ordre : Ranunculales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 1,5 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 200 à 2200 m
Aparado : Noun
Mai à juliet
Liò : Ribiero
- Prado à rousèu
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico
Ref. sc. : Thalictrum aquilegiifolium L., 1753